Το Ξύλο ως Δομικό Υλικό

Η Ξυλεία


                Η εταιρεία μας, εισάγει και κατασκευάζει ξύλινες κατοικίες άριστων προδιαγραφών, οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν είτε ως εξοχικές/θερινές είτε ως μόνιμες. Η ξυλεία που χρησιμοποιείται είναι η ευρωπαϊκή πεύκη (Pinus Silvestris) προερχόμενη από τα δάση του αρκτικού κύκλου και κυρίως περιοχών της Φιλανδίας και της Ρωσίας (Karelia forests). Θεωρείται η καλύτερη ευρωπαϊκή πεύκη καθώς οι κορμοί αναπτύσσονται υπό ψυχρές κλιματολογικές συνθήκες, που επιδρούν θετικά στα δένδρα και στο χώμα, με αποτέλεσμα τη δημιουργία σκληρής, συμπαγούς και πολύ ανθεκτικής ξυλείας, αναφερόμενη και ως Πολική Ξυλεία.

                Η υλοτομία αφορά κυρίως δένδρα 80 - 120 ετών με ύψος που μπορεί να φτάσει τα 40 μέτρα. Χαρακτηριστικά της ευρωπαϊκής υπόλευκης είναι η μικρή υδαταπορροφητικότητα και το μεγάλο ειδικό βάρος που συνεργούν στη μεγάλη μηχανική αντοχή της πεύκης αυτής σε εφελκυσμό, πίεση (θλίψη), κάμψη, διάτμηση, ψαλιδισμό, στρέψη, λυγισμό και σχισμό.

Τιμές αντοχής, παράλληλα προς τις ίνες σε περιεχόμενο νερού μεταξύ 10% και 15%

                Πέραν της πολικής πεύκης, και κυρίως για κατασκευές με ελάχιστες απαιτήσεις, μπορεί να χρησιμοποιηθεί πεύκη προερχόμενη από τα δάση της Β.Πολωνιας, το ευρωπαϊκό έλατο και το αγριόπευκο (λάριξ). Σε άλλες περιπτώσεις, όπου ζητείται η επικάλυψη της εξωτερικής τοιχοποιίας με ραμποτέ σανίδες, μπορεί να χρησιμοποιηθούν και άλλα είδη ξυλείας πχ. Νιαγκόν , Ιρόκο κ.α.

Η αποξήρανση

                   Το ξύλο είναι υγροσκοπικό. Μπορεί να πάρει και να δώσει υγρασία. Η απόδοση η υποδοχή της υγρασίας αρχίζει τότε, όταν υπάρχει διαφορά μεταξύ του ξύλου και του περιβάλλοντα του ξύλου αέρα. Το ξύλο τότε συστέλλεται ή διαστέλλεται και πρακτικά, σχίζεται και σκεβρώνει. Οι μεταβολές αυτές του ξύλου (κινησιακά φαινόμενα) αποφεύγονται με την αποξήρανση.

                Η αποξήρανση του ξύλου είναι πολύ σημαντική διαδικασία και λαμβάνει χώρα πριν την επεξεργασία του. Ένα φρεσκοκομμένο και φρεσκοπριονισμένο ξύλο περιέχει άνω του 50 % νερό, δηλαδή υγρασία και κατά κανόνα είναι ακατάλληλο για χρήση. Η επιθυμητή υγρασία για δομική ξυλεία στην Ελλάδα είναι 12% με 18 %. Αυτό επιτυγχάνεται είτε με την υπαίθρια /φυσική αποξήρανση, είτε με τεχνητή ξήρανση του ξύλου (σε θάλαμο ξήρανσης).

                Η ξήρανση του ξύλου στηρίζεται ουσιαστικά σε δυο φυσικές διαδικασίες, στην κίνηση του νερού από το εσωτερικό του ξύλου προς την εξωτερική επιφάνεια καθώς και στην απόδοση του νερού στον αέρα. Μετά την κοπή ενός δένδρου το νερό βρίσκεται σαν "ελεύθερο νερό" στους κοίλους χώρους των κυττάρων και σαν "εξαρτημένο νερό" στα τοιχώματα των κυττάρων. Το ελεύθερο νερό, στη διάρκεια της διαδικασίας ξήρανσης αποδίδεται σχετικά γρήγορα, γιατί η κίνηση του νερού προς τα έξω διευκολύνεται δια μέσου της σωληνοειδούς κυτταρικής δομής του ξύλου. Αντίθετα, η απόδοση του εξαρτημένου νερού ακολουθεί με αργό τρόπο, διότι αυτή επιτυγχάνεται μόνο με διάχυση/κίνηση του υδρατμού δια μέσου πτώσης της πίεσης των υδρατμών στον σύνδεσμο των κυττάρων προς τα έξω. Η απόδοση του νερού από την επιφάνεια του ξύλου προς τον αέρα, γίνεται με τη διαδικασία της εξάτμισης.


Ποσοστό συστολής % σε 1% μεταβολής περιεχομένου υγρασίας. Συστολή στην κατεύθυνση των :

Η επεξεργασία


                Οι κορμοί επεξεργάζονται βάση των αρχιτεκτονικών σχεδίων και των στατικών μελετών. Ακολουθεί το στήσιμο της κατοικίας εντός του εργοστασίου παραγωγής και η αρίθμηση των δοκών.

Η Προστασία και Συντήρηση του ξύλου


                Όλα τα ξύλα, και ειδικότερα αυτά που προορίζονται για την κατασκευή των ξύλινων κατοικιών, χρήζουν ειδικής επεξεργασίας με χημικά μέσα, για την αποφυγή προβλημάτων που ενδέχεται να δημιουργηθούν από τις υπεριώδεις ακτίνες του ηλίου, από έντομα ή από μύκητες.Οι υπεριώδεις ακτίνες, καταστρέφουν με αργό ρυθμό τη λιγνίνη του ξύλου. Δημιουργούνται έτσι, λεπτές ρηγματώσεις στην επιφάνεια του ξύλου, καθιστώντας την επιφάνεια του εύθρυπτη. Τα έντομα, όπως το σκαθάρι κατοικίας, το συνηθισμένο σκαθάρι ροκάνι και το σκαθάρι μαλακού ξύλου αφήνουν τα αυγά τους στους πόρους των ξύλων και οι κάμπιες που βγαίνουν από αυτά, προχωρούν στο εσωτερικό του και το κονιοποιούν. Στην επιφάνεια, συνήθως εμφανίζονται μικρές οπές διαμέτρου μερικών χιλιοστομέτρων και ανάλογα με το είδος του εντόμου και τον τύπο του ξύλου, η υποβάθμιση μπορεί να είναι αισθητικού χαρακτήρα η να επηρεάσει την αντοχή του ξύλου. Οι μύκητες επιδρούν χημικά στο ξύλο καταστρέφοντας τα βασικά συστατικά του και αλλοιώνοντας τις μηχανικές του ιδιότητες και την εμφάνιση του. Στους πιο επικίνδυνους μύκητες ανήκουν η γνήσια πολυπορίαση, ο μύκητας υγρασίας, ο πορώδης μύκητας ο μύκητας του ελατού όπως επίσης και διάφοροι κυανοί μύκητες. 

                Η προστασία του ξύλου επιτυγχάνεται με διάφορες μεθόδους. Ο εμποτισμός, όπου η ξυλεία βυθίζεται σε ειδικό υδατικό αιώρημα οργανικών ουσιών και ρητινών.Το υγρό εισχωρεί μέσω των τριχοειδών οπών του ξύλου από την επιφάνεια προς το εσωτερικό του. Ο εμποτισμός υπό πίεση, όπου επιτυγχάνεται η εισχώρηση οργανικών διαλυμάτων η υδατοδιαλυτών αλάτων σε μεγαλύτερο βάθος του ξύλου. Περιλαμβάνει τα εξής σταδία: το στάδιο του αρχικού κενού (-80 Kpa), το στάδιο πλήρωσης του κυλίνδρου (συνήθως με διάλυμα CCA), το στάδιο πίεσης (~1240 Kpa), το στάδιο εκκένωσης του κυλίνδρου και το στάδιο του τελικού κενού. Ο εμβαπτισμός και ψεκασμός, συνιστάται στον εμβαπτισμό των φρέσκων ξύλων σε διαλύματα χλωριούχων, φωσφορούχων η μεταλλικών οργανικών ενώσεων. Η επίπαση, δηλαδή το πασπάλισμα με πούδρα από υδατοδιαλυτά άλατα με μυκητοκτόνες και εντομοκτόνες ιδιότητες. Η επάλειψη γίνεται με προϊόντα από πίσσα η άλλα λιπαρά υλικά.   

               Όλα τα μυκητοκτόνα - εντομοκτόνα που χρησιμοποιεί η εταιρεία μας για τον εμποτισμό των ξύλων περιέχουν οργανικές ουσίες ή διαλύματα, εντελώς αβλαβή για τον ανθρώπινο οργανισμό.